voorschieten

Dutch

Etymology

From voor +‎ schieten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌsxi.tə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

voorschieten

1. to advance (money), to pay in advance

Conjugation

Conjugation of voorschieten (strong class 2a, separable)
infinitive	voorschieten
past singular	schoot voor
past participle	voorgeschoten
infinitive	voorschieten
gerund	voorschieten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schiet voor	schoot voor	voorschiet	voorschoot
2nd person sing. (jij)	schiet voor	schoot voor	voorschiet	voorschoot
2nd person sing. (u)	schiet voor	schoot voor	voorschiet	voorschoot
2nd person sing. (gij)	schiet voor	schoot voor	voorschiet	voorschoot
3rd person singular	schiet voor	schoot voor	voorschiet	voorschoot
plural	schieten voor	schoten voor	voorschieten	voorschoten
subjunctive sing.1	schiete voor	schote voor	voorschiete	voorschote
subjunctive plur.1	schieten voor	schoten voor	voorschieten	voorschoten
imperative sing.	schiet voor
imperative plur.1	schiet voor
participles	voorschietend	voorgeschoten
1) Archaic.

Derived terms

• voorschot

Anagrams

• schieten voor