voorhangen

Dutch

Etymology

From voor (“before, in front”) +‎ hangen (“to hang”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌɦɑ.ŋə(n)/

• Audio:

  (file)

Noun

voorhangen

1. plural of voorhang

Verb

voorhangen

1. to hang in front in order to cover what's behind (such as a priest's robe)

Conjugation

Conjugation of voorhangen (strong class 7, separable)
infinitive	voorhangen
past singular	hing voor
past participle	voorgehangen
infinitive	voorhangen
gerund	voorhangen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hang voor	hing voor	voorhang	voorhing
2nd person sing. (jij)	hangt voor, hang voor2	hing voor	voorhangt	voorhing
2nd person sing. (u)	hangt voor	hing voor	voorhangt	voorhing
2nd person sing. (gij)	hangt voor	hingt voor	voorhangt	voorhingt
3rd person singular	hangt voor	hing voor	voorhangt	voorhing
plural	hangen voor	hingen voor	voorhangen	voorhingen
subjunctive sing.1	hange voor	hinge voor	voorhange	voorhinge
subjunctive plur.1	hangen voor	hingen voor	voorhangen	voorhingen
imperative sing.	hang voor
imperative plur.1	hangt voor
participles	voorhangend	voorgehangen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• hangen voor