voorbijkruipen

Dutch

Etymology

From voorbij +‎ kruipen.

Pronunciation

• IPA^(key): /voːrˈbɛi̯krœy̯.pə(n)/
• Hyphenation: voor‧bij‧krui‧pen

Verb

voorbijkruipen

1. (intransitive) to drag on (last too long)

   Bij de tandarts kan de tijd bijvoorbeeld voorbijkruipen, terwijl de tijd tijdens een leuke date soms voorbij lijkt te vliegen.

   At the dentist, for example, time can drag on, while time sometimes seems to fly by during a fun date.

Conjugation

Conjugation of voorbijkruipen (strong class 2b, separable)
infinitive	voorbijkruipen
past singular	kroop voorbij
past participle	voorbijgekropen
infinitive	voorbijkruipen
gerund	voorbijkruipen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kruip voorbij	kroop voorbij	voorbijkruip	voorbijkroop
2nd person sing. (jij)	kruipt voorbij, kruip voorbij2	kroop voorbij	voorbijkruipt	voorbijkroop
2nd person sing. (u)	kruipt voorbij	kroop voorbij	voorbijkruipt	voorbijkroop
2nd person sing. (gij)	kruipt voorbij	kroopt voorbij	voorbijkruipt	voorbijkroopt
3rd person singular	kruipt voorbij	kroop voorbij	voorbijkruipt	voorbijkroop
plural	kruipen voorbij	kropen voorbij	voorbijkruipen	voorbijkropen
subjunctive sing.1	kruipe voorbij	krope voorbij	voorbijkruipe	voorbijkrope
subjunctive plur.1	kruipen voorbij	kropen voorbij	voorbijkruipen	voorbijkropen
imperative sing.	kruip voorbij
imperative plur.1	kruipt voorbij
participles	voorbijkruipend	voorbijgekropen
1) Archaic. 2) In case of inversion.