volmaken

Dutch

Etymology 1

From vol +‎ maken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɔlˌmaːkə(n)/

Verb

volmaken

1. to fill, to make full

Conjugation

Conjugation of volmaken (weak, separable)
infinitive	volmaken
past singular	maakte vol
past participle	volgemaakt
infinitive	volmaken
gerund	volmaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	maak vol	maakte vol	volmaak	volmaakte
2nd person sing. (jij)	maakt vol, maak vol2	maakte vol	volmaakt	volmaakte
2nd person sing. (u)	maakt vol	maakte vol	volmaakt	volmaakte
2nd person sing. (gij)	maakt vol	maakte vol	volmaakt	volmaakte
3rd person singular	maakt vol	maakte vol	volmaakt	volmaakte
plural	maken vol	maakten vol	volmaken	volmaakten
subjunctive sing.1	make vol	maakte vol	volmake	volmaakte
subjunctive plur.1	maken vol	maakten vol	volmaken	volmaakten
imperative sing.	maak vol
imperative plur.1	maakt vol
participles	volmakend	volgemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

From vol- +‎ maken.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɔlˈmaːkə(n)/
• Rhymes: -aːkən

Verb

volmaken

1. to complete
2. to perfect

Conjugation

Conjugation of volmaken (weak, prefixed)
infinitive	volmaken
past singular	volmaakte
past participle	volmaakt
infinitive	volmaken
gerund	volmaken n
	present tense	past tense
1st person singular	volmaak	volmaakte
2nd person sing. (jij)	volmaakt, volmaak2	volmaakte
2nd person sing. (u)	volmaakt	volmaakte
2nd person sing. (gij)	volmaakt	volmaakte
3rd person singular	volmaakt	volmaakte
plural	volmaken	volmaakten
subjunctive sing.1	volmake	volmaakte
subjunctive plur.1	volmaken	volmaakten
imperative sing.	volmaak
imperative plur.1	volmaakt
participles	volmakend	volmaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• volmaakt