vidulus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perhaps related to Sanskrit वेद (vedá, “a tuft or bunch of strong grass”)[1]
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ˈu̯iː.du.lus/, [ˈu̯iːd̪ʊɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈvi.du.lus/, [ˈviːd̪ulus]
Noun
[edit]vīdulus m (genitive vīdulī); second declension
Declension
[edit]Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | vīdulus | vīdulī |
genitive | vīdulī | vīdulōrum |
dative | vīdulō | vīdulīs |
accusative | vīdulum | vīdulōs |
ablative | vīdulō | vīdulīs |
vocative | vīdule | vīdulī |
References
[edit]- “vidulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vidulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- ^ Walde, Alois, Hofmann, Johann Baptist (1954) “vidulus”, in Lateinisches etymologisches Wörterbuch (in German), 3rd edition, volume II, Heidelberg: Carl Winter, page 785