vertoning

Dutch

Etymology

From vertonen +‎ -ing.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧to‧ning

Noun

vertoning f (plural vertoningen, diminutive vertoninkje n)

1. show, spectacle, performance
2. (figuratively, derogatory) display, charade

   Het debat was een gênante vertoning.

   The debate was an embarrassing display.

   • 1976, 01:44:24 from the start, in Roelof Kiers, director, Indonesia Merdeka‎^[1], spoken by Roelof Kiers and Johan Fabricius, via VPRO, retrieved 26 July 2024:

     Kiers: Hoe werd de Republiek eigenlijk in die periode door de Nederlanders beschouwd, die toen vrij waren?
     Fabricius: Die werd niet au sérieux genomen in het begin. Men vond het een grappige vertoning, men dacht dat, als zo meteen – ‘wacht maar, als straks de troepen komen, dan wordt er een eind aan gemaakt’ – dat was de algemene opinie van de mensen.

     Kiers: Actually, how was the Republic perceived by the Dutch who were not imprisoned at that point in time?
     Fabricius: It was not taken seriously at first. People thought it was a comical charade, people thought that, when soon – ‘just wait, when the troops will arrive shortly, they'll put an end to it’ – that was the common opinion of the people.