vernoemen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ noemen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -umən

Verb

vernoemen

1. to name after

Conjugation

Conjugation of vernoemen (weak, prefixed)
infinitive	vernoemen
past singular	vernoemde
past participle	vernoemd
infinitive	vernoemen
gerund	vernoemen n
	present tense	past tense
1st person singular	vernoem	vernoemde
2nd person sing. (jij)	vernoemt, vernoem2	vernoemde
2nd person sing. (u)	vernoemt	vernoemde
2nd person sing. (gij)	vernoemt	vernoemde
3rd person singular	vernoemt	vernoemde
plural	vernoemen	vernoemden
subjunctive sing.1	vernoeme	vernoemde
subjunctive plur.1	vernoemen	vernoemden
imperative sing.	vernoem
imperative plur.1	vernoemt
participles	vernoemend	vernoemd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: vernoem
• Jersey Dutch: fernûme

Anagrams

• nemen over, overnemen