vermenigvuldigen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From Middle Dutch vermenichvuldigen.
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]vermenigvuldigen
Conjugation
[edit]| Conjugation of vermenigvuldigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vermenigvuldigen | |||
| past singular | vermenigvuldigde | |||
| past participle | vermenigvuldigd | |||
| infinitive | vermenigvuldigen | |||
| gerund | vermenigvuldigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | vermenigvuldig | vermenigvuldigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | vermenigvuldigt, vermenigvuldig2 | vermenigvuldigde | ||
| 2nd person sing. (u) | vermenigvuldigt | vermenigvuldigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | vermenigvuldigt | vermenigvuldigde | ||
| 3rd person singular | vermenigvuldigt | vermenigvuldigde | ||
| plural | vermenigvuldigen | vermenigvuldigden | ||
| subjunctive sing.1 | vermenigvuldige | vermenigvuldigde | ||
| subjunctive plur.1 | vermenigvuldigen | vermenigvuldigden | ||
| imperative sing. | vermenigvuldig | |||
| imperative plur.1 | vermenigvuldigt | |||
| participles | vermenigvuldigend | vermenigvuldigd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||