verharen

Dutch

Etymology

From haar +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈɦaː.rə(n)/, /vɛrˈɦaː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧ha‧ren
• Rhymes: -aːrən

Verb

verharen

1. (intransitive) to shed hair, to moult (of hairs)

Conjugation

Conjugation of verharen (weak, prefixed)
infinitive	verharen
past singular	verhaarde
past participle	verhaard
infinitive	verharen
gerund	verharen n
	present tense	past tense
1st person singular	verhaar	verhaarde
2nd person sing. (jij)	verhaart, verhaar2	verhaarde
2nd person sing. (u)	verhaart	verhaarde
2nd person sing. (gij)	verhaart	verhaarde
3rd person singular	verhaart	verhaarde
plural	verharen	verhaarden
subjunctive sing.1	verhare	verhaarde
subjunctive plur.1	verharen	verhaarden
imperative sing.	verhaar
imperative plur.1	verhaart
participles	verharend	verhaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• ruien

Derived terms

• verharing

Descendants

• Afrikaans: verhaar