veiða

See also: veida, veîda, and veidā

Faroese

Etymology

From Old Norse veiða, from Proto-Germanic *waiþijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɛiːja/
• Rhymes: -ɛiːja

Noun

veiða f (genitive singular veiðu, plural veiður)

1. (uncountable) hunting, fishing
2. (countable) catch, haul, take (yield from hunting)

Declension

f1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	veiða	veiðan	veiður	veiðurnar
accusative	veiðu	veiðuna	veiður	veiðurnar
dative	veiðu	veiðuni	veiðum	veiðunum
genitive	veiðu	veiðunnar	veiða	veiðanna

Verb

veiða (third person singular past indicative veiddi, third person plural past indicative veiddu, supine veitt)

1. (transitive) to catch, fish
2. (transitive) to fish with rod
3. (transitive) to catch sheep assisted by a dog

Conjugation

Conjugation of veiða (group v-3)

infinitive	veiða
supine	veitt
	present	past
first singular	veiði	veiddi
second singular	veiðir	veiddi
third singular	veiðir	veiddi
plural	veiða	veiddu
participle (a18)1	veiðandi	veiddur
	imperative
singular	veið!
plural	veiðið!

¹Only the past participle being declined.

References

• "veiða" at Sprotin.fo

Icelandic

Etymology

From Old Norse veiða, from Proto-Germanic *waiþijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈveiːða/
• Rhymes: -eiːða

Verb

veiða

1. to hunt [with accusative]
2. to fish [with accusative]

Conjugation

veiða – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að veiða
supine sagnbót		veitt
present participle lýsingarháttur nútíðar		veiðandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	veiði	veiddi		veiði	veiddi
	þú	veiðir	veiddir		veiðir	veiddir
	hann, hún, það	veiðir	veiddi		veiði	veiddi
plural	við	veiðum	veiddum		veiðum	veiddum
	þið	veiðið	veidduð		veiðið	veidduð
	þeir, þær, þau	veiða	veiddu		veiði	veiddu
		imperative boðháttur
singular	þú	veið (þú), veiddu
plural	þið	veiðið (þið), veiðiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

veiðast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að veiðast
supine sagnbót		veiðst
present participle lýsingarháttur nútíðar		veiðandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	veiðist	veiddist		veiðist	veiddist
	þú	veiðist	veiddist		veiðist	veiddist
	hann, hún, það	veiðist	veiddist		veiðist	veiddist
plural	við	veiðumst	veiddumst		veiðumst	veiddumst
	þið	veiðist	veiddust		veiðist	veiddust
	þeir, þær, þau	veiðast	veiddust		veiðist	veiddust
		imperative boðháttur
singular	þú	veiðst (þú), veiðstu
plural	þið	veiðist (þið), veiðisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

veiddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	veiddur	veidd	veitt	veiddir	veiddar	veidd
accusative (þolfall)	veiddan	veidda	veitt	veidda	veiddar	veidd
dative (þágufall)	veiddum	veiddri	veiddu	veiddum	veiddum	veiddum
genitive (eignarfall)	veidds	veiddrar	veidds	veiddra	veiddra	veiddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	veiddi	veidda	veidda	veiddu	veiddu	veiddu
accusative (þolfall)	veidda	veiddu	veidda	veiddu	veiddu	veiddu
dative (þágufall)	veidda	veiddu	veidda	veiddu	veiddu	veiddu
genitive (eignarfall)	veidda	veiddu	veidda	veiddu	veiddu	veiddu

Derived terms

• veiða dýr (“to hunt animals”)
• veiða eitthvað upp úr einhverjum (“to cajole a secret out of someone, to wheedle a secret out of someone”)
• veiða fisk (“to fish”)
• veiða í gildru (“to trap”)
• veiða ofan af (“to skim”)

Related terms

• veiði