vastzitten

Dutch

Etymology

From vast (“stuck”) +‎ zitten (“to sit”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

vastzitten

1. to be stuck
2. to be in the state of incarceration

Conjugation

Conjugation of vastzitten (strong class 5, separable)
infinitive	vastzitten
past singular	zat vast
past participle	vastgezeten
infinitive	vastzitten
gerund	vastzitten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zit vast	zat vast	vastzit	vastzat
2nd person sing. (jij)	zit vast	zat vast	vastzit	vastzat
2nd person sing. (u)	zit vast	zat vast	vastzit	vastzat
2nd person sing. (gij)	zit vast	zat vast	vastzit	vastzat
3rd person singular	zit vast	zat vast	vastzit	vastzat
plural	zitten vast	zaten vast	vastzitten	vastzaten
subjunctive sing.1	zitte vast	zate vast	vastzitte	vastzate
subjunctive plur.1	zitten vast	zaten vast	vastzitten	vastzaten
imperative sing.	zit vast
imperative plur.1	zit vast
participles	vastzittend	vastgezeten
1) Archaic.

Related terms

• zitten
• vast

Anagrams

• zitten vast