vørður

See also: vörður

Faroese

Etymology

From Old Norse vǫrðr, from Proto-Germanic *warduz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvøːɹʊɹ/

  Rhymes: -øːɹʊɹ

  Homophone: vørur

Noun

vørður m (genitive singular varðar, plural vørðir)

1. watchman, guard

Declension

Declension of vørður (m25)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	vørður	vørðurin	vørðir	vørðirnir
accusative	vørð	vørðin	vørðir	vørðirnar
dative	vørði	vørðinum	vørðum	vørðunum
genitive	varðar	varðarins	varða	varðanna

Hyponyms

• baðvørður
• barrvørður
• bókavørður
• brunavørður
• duravørður
• fangavørður
• farmavørður
• goymsluvørður
• húsavørður
• marknavørður
• skjalavørður
• vitavørður