uwinąć

Polish

Etymology

From u- +‎ winąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈvi.nɔɲt͡ɕ/
• Rhymes: -inɔɲt͡ɕ
• Syllabification: u‧wi‧nąć

Verb

uwinąć pf (imperfective uwijać)

1. (transitive, archaic) Alternative form of uwić
2. (reflexive with się, colloquial) to bustle (to perform some activity quickly; to move quickly while doing something)

   Synonym: zwijać się

Conjugation

Conjugation of uwinąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uwinąć
future tense	1st	uwinę			uwiniemy
	2nd	uwiniesz			uwiniecie
	3rd	uwinie			uwiną
	impersonal	uwinie się
past tense	1st	uwinąłem, -(e)m uwinął	uwinęłam, -(e)m uwinęła	uwinęłom, -(e)m uwinęło	uwinęliśmy, -(e)śmy uwinęli	uwinęłyśmy, -(e)śmy uwinęły
	2nd	uwinąłeś, -(e)ś uwinął	uwinęłaś, -(e)ś uwinęła	uwinęłoś, -(e)ś uwinęło	uwinęliście, -(e)ście uwinęli	uwinęłyście, -(e)ście uwinęły
	3rd	uwinął	uwinęła	uwinęło	uwinęli	uwinęły
	impersonal	uwinięto
conditional	1st	uwinąłbym, bym uwinął	uwinęłabym, bym uwinęła	uwinęłobym, bym uwinęło	uwinęlibyśmy, byśmy uwinęli	uwinęłybyśmy, byśmy uwinęły
	2nd	uwinąłbyś, byś uwinął	uwinęłabyś, byś uwinęła	uwinęłobyś, byś uwinęło	uwinęlibyście, byście uwinęli	uwinęłybyście, byście uwinęły
	3rd	uwinąłby, by uwinął	uwinęłaby, by uwinęła	uwinęłoby, by uwinęło	uwinęliby, by uwinęli	uwinęłyby, by uwinęły
	impersonal	uwinięto by
imperative	1st	niech uwinę			uwińmy
	2nd	uwiń			uwińcie
	3rd	niech uwinie			niech uwiną
passive adjectival participle		uwinięty	uwinięta	uwinięte	uwinięci	uwinięte
anterior adverbial participle		uwinąwszy
verbal noun		uwinięcie

Further reading

• uwinąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uwinąć in Polish dictionaries at PWN