usprawiedliwienie

Polish

Etymology

From usprawiedliwić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.spra.vjɛ.dliˈvjɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: u‧spra‧wie‧dli‧wie‧nie

Noun

usprawiedliwienie n

1. (uncountable) verbal noun of usprawiedliwić
2. (countable) absence note (explanation, usually written, of someone's absence somewhere)
3. (countable) justification (reason, explanation, or excuse which someone believes provides convincing, morally acceptable support for behavior or for a belief or occurrence)

   Synonym: uzasadnienie

4. (countable, Christianity, theology) justification (event or process by which sinners are made or declared to be righteous in the sight of God)

Declension

Declension of usprawiedliwienie

	singular	plural
nominative	usprawiedliwienie	usprawiedliwienia
genitive	usprawiedliwienia	usprawiedliwień
dative	usprawiedliwieniu	usprawiedliwieniom
accusative	usprawiedliwienie	usprawiedliwienia
instrumental	usprawiedliwieniem	usprawiedliwieniami
locative	usprawiedliwieniu	usprawiedliwieniach
vocative	usprawiedliwienie	usprawiedliwienia

Related terms

adjectives

• usprawiedliwiony

 

verbs

• usprawiedliwiać impf
• usprawiedliwić pf

 

Further reading

• usprawiedliwienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• usprawiedliwienie in Polish dictionaries at PWN
• usprawiedliwienie in PWN's encyclopedia