uroczyć

Polish

Alternative forms

• urocyć (Far Masovian)

Etymology

From urok +‎ -yć.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /uˈrɔ.t͡ʂɘt͡ɕ/

• (Greater Poland):
  • (Chełmno-Dobrzyń) IPA^(key): /uˈrɔ.t͡ʂɘt͡ɕ/

• Rhymes: -ɔt͡ʂɘt͡ɕ
• Syllabification: u‧ro‧czyć

Verb

uroczyć impf or pf

1. (transitive) to charm (to cause someone to feel romantic feelings towards oneself) [with instrumental ‘with what’]
2. (transitive) to charm (to cause to like) [with instrumental ‘with what’]

   Synonyms: czarować, oczarowywać

3. (intransitive) to charm (to cast a charm or spell on)
4. (transitive) to jinx (to speak too positively of or too early of something ultimately causing harm)
5. (reflexive with się) to be charmed (to begin to feel romantic feelings towards) [with w (+ locative) ‘with whom’]
6. (reflexive with się) to be charmed (to begin to like) [with instrumental ‘by what’]

Conjugation

Imperfective:

Conjugation of uroczyć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uroczyć
present tense	1st	uroczę			uroczymy
	2nd	uroczysz			uroczycie
	3rd	uroczy			uroczą
	impersonal	uroczy się
past tense	1st	uroczyłem, -(e)m uroczył	uroczyłam, -(e)m uroczyła	uroczyłom, -(e)m uroczyło	uroczyliśmy, -(e)śmy uroczyli	uroczyłyśmy, -(e)śmy uroczyły
	2nd	uroczyłeś, -(e)ś uroczył	uroczyłaś, -(e)ś uroczyła	uroczyłoś, -(e)ś uroczyło	uroczyliście, -(e)ście uroczyli	uroczyłyście, -(e)ście uroczyły
	3rd	uroczył	uroczyła	uroczyło	uroczyli	uroczyły
	impersonal	uroczono
future tense	1st	będę uroczył, będę uroczyć	będę uroczyła, będę uroczyć	będę uroczyło, będę uroczyć	będziemy uroczyli, będziemy uroczyć	będziemy uroczyły, będziemy uroczyć
	2nd	będziesz uroczył, będziesz uroczyć	będziesz uroczyła, będziesz uroczyć	będziesz uroczyło, będziesz uroczyć	będziecie uroczyli, będziecie uroczyć	będziecie uroczyły, będziecie uroczyć
	3rd	będzie uroczył, będzie uroczyć	będzie uroczyła, będzie uroczyć	będzie uroczyło, będzie uroczyć	będą uroczyli, będą uroczyć	będą uroczyły, będą uroczyć
	impersonal	będzie uroczyć się
conditional	1st	uroczyłbym, bym uroczył	uroczyłabym, bym uroczyła	uroczyłobym, bym uroczyło	uroczylibyśmy, byśmy uroczyli	uroczyłybyśmy, byśmy uroczyły
	2nd	uroczyłbyś, byś uroczył	uroczyłabyś, byś uroczyła	uroczyłobyś, byś uroczyło	uroczylibyście, byście uroczyli	uroczyłybyście, byście uroczyły
	3rd	uroczyłby, by uroczył	uroczyłaby, by uroczyła	uroczyłoby, by uroczyło	uroczyliby, by uroczyli	uroczyłyby, by uroczyły
	impersonal	uroczono by
imperative	1st	niech uroczę			uroczmy
	2nd	urocz			uroczcie
	3rd	niech uroczy			niech uroczą
active adjectival participle		uroczący	urocząca	uroczące	uroczący	uroczące
passive adjectival participle		uroczony	uroczona	uroczone	uroczeni	uroczone
contemporary adverbial participle		urocząc
verbal noun		uroczenie

Perfective:

Conjugation of uroczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uroczyć
future tense	1st	uroczę			uroczymy
	2nd	uroczysz			uroczycie
	3rd	uroczy			uroczą
	impersonal	uroczy się
past tense	1st	uroczyłem, -(e)m uroczył	uroczyłam, -(e)m uroczyła	uroczyłom, -(e)m uroczyło	uroczyliśmy, -(e)śmy uroczyli	uroczyłyśmy, -(e)śmy uroczyły
	2nd	uroczyłeś, -(e)ś uroczył	uroczyłaś, -(e)ś uroczyła	uroczyłoś, -(e)ś uroczyło	uroczyliście, -(e)ście uroczyli	uroczyłyście, -(e)ście uroczyły
	3rd	uroczył	uroczyła	uroczyło	uroczyli	uroczyły
	impersonal	uroczono
conditional	1st	uroczyłbym, bym uroczył	uroczyłabym, bym uroczyła	uroczyłobym, bym uroczyło	uroczylibyśmy, byśmy uroczyli	uroczyłybyśmy, byśmy uroczyły
	2nd	uroczyłbyś, byś uroczył	uroczyłabyś, byś uroczyła	uroczyłobyś, byś uroczyło	uroczylibyście, byście uroczyli	uroczyłybyście, byście uroczyły
	3rd	uroczyłby, by uroczył	uroczyłaby, by uroczyła	uroczyłoby, by uroczyło	uroczyliby, by uroczyli	uroczyłyby, by uroczyły
	impersonal	uroczono by
imperative	1st	niech uroczę			uroczmy
	2nd	urocz			uroczcie
	3rd	niech uroczy			niech uroczą
passive adjectival participle		uroczony	uroczona	uroczone	uroczeni	uroczone
anterior adverbial participle		uroczywszy
verbal noun		uroczenie

Further reading

• uroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uroczyć się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uroczyć in Polish dictionaries at PWN
• Kazimierz Nitsch (1907) “uroczyć”, in “Dyalekty polskie Prus zachodnich”, in Materyały i Prace Komisyi Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie (in Polish), volume 3, Krakow: Akademia Umiejętności, page 393