uraczyć

Polish

From u- +‎ raczyć.^[1] First attested in the 16th century.^[2]^[3] Compare Kashubian ùraczëc and Silesian urŏczyć.

uraczyć pf (imperfective raczyć or (uncommon) uraczać)

(transitive) to treat (to offer or give something to a guest, e.g. food, drink, etc.) [with accusative ‘whom’; or with instrumental ‘with what’]
Synonym: poczęstować
(transitive, derogatory) to treat (to offer or give something to a guest that they are not interested in, e.g. a story) [with accusative ‘whom’; or with instrumental ‘with what’]
Synonym: poczęstować
(transitive, obsolete) to bestow, to grace
Synonym: użyczyć
(reflexive with się) to help oneself (to eat or drink something) [with instrumental ‘to what’]
Synonym: poczęstować się
(reflexive with się) to help oneself (to provide oneself with pleasant experiences) [with instrumental ‘to what’]
Synonym: poczęstować się
(reflexive with się, obsolete) to help oneself (to indulge in drinking)

Conjugation of uraczyć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uraczyć
future tense	1^st	uraczę			uraczymy
	2^nd	uraczysz			uraczycie
	3^rd	uraczy			uraczą
	impersonal	uraczy się
past tense	1^st	uraczyłem, -(e)m uraczył	uraczyłam, -(e)m uraczyła	uraczyłom, -(e)m uraczyło	uraczyliśmy, -(e)śmy uraczyli	uraczyłyśmy, -(e)śmy uraczyły
	2^nd	uraczyłeś, -(e)ś uraczył	uraczyłaś, -(e)ś uraczyła	uraczyłoś, -(e)ś uraczyło	uraczyliście, -(e)ście uraczyli	uraczyłyście, -(e)ście uraczyły
	3^rd	uraczył	uraczyła	uraczyło	uraczyli	uraczyły
	impersonal	uraczono
conditional	1^st	uraczyłbym, bym uraczył	uraczyłabym, bym uraczyła	uraczyłobym, bym uraczyło	uraczylibyśmy, byśmy uraczyli	uraczyłybyśmy, byśmy uraczyły
	2^nd	uraczyłbyś, byś uraczył	uraczyłabyś, byś uraczyła	uraczyłobyś, byś uraczyło	uraczylibyście, byście uraczyli	uraczyłybyście, byście uraczyły
	3^rd	uraczyłby, by uraczył	uraczyłaby, by uraczyła	uraczyłoby, by uraczyło	uraczyliby, by uraczyli	uraczyłyby, by uraczyły
	impersonal	uraczono by
imperative	1^st	niech uraczę			uraczmy
	2^nd	uracz			uraczcie
	3^rd	niech uraczy			niech uraczą
passive adjectival participle		uraczony	uraczona	uraczone	uraczeni	uraczone
anterior adverbial participle		uraczywszy
verbal noun		uraczenie

^ Halina Zgółkowa, editor (1994-2005), “uraczyć”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1-50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “uraczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “uraczyć się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku