upupić

Polish

Etymology

From u- +‎ pupa +‎ -ić, coined by Polish writer Witold Gombrowicz in 1938 in his work Ferdydurke.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈpu.pit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -upit͡ɕ
• Syllabification: u‧pu‧pić

Verb

upupić pf (imperfective upupiać)

1. (transitive, colloquial) to make fun of, to guy
2. (transitive, colloquial) to stand in the way, to bother, to not let deal with

Conjugation

Conjugation of upupić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		upupić
future tense	1st	upupię			upupimy
	2nd	upupisz			upupicie
	3rd	upupi			upupią
	impersonal	upupi się
past tense	1st	upupiłem, -(e)m upupił	upupiłam, -(e)m upupiła	upupiłom, -(e)m upupiło	upupiliśmy, -(e)śmy upupili	upupiłyśmy, -(e)śmy upupiły
	2nd	upupiłeś, -(e)ś upupił	upupiłaś, -(e)ś upupiła	upupiłoś, -(e)ś upupiło	upupiliście, -(e)ście upupili	upupiłyście, -(e)ście upupiły
	3rd	upupił	upupiła	upupiło	upupili	upupiły
	impersonal	upupiono
conditional	1st	upupiłbym, bym upupił	upupiłabym, bym upupiła	upupiłobym, bym upupiło	upupilibyśmy, byśmy upupili	upupiłybyśmy, byśmy upupiły
	2nd	upupiłbyś, byś upupił	upupiłabyś, byś upupiła	upupiłobyś, byś upupiło	upupilibyście, byście upupili	upupiłybyście, byście upupiły
	3rd	upupiłby, by upupił	upupiłaby, by upupiła	upupiłoby, by upupiło	upupiliby, by upupili	upupiłyby, by upupiły
	impersonal	upupiono by
imperative	1st	niech upupię			upupmy
	2nd	upup			upupcie
	3rd	niech upupi			niech upupią
passive adjectival participle		upupiony	upupiona	upupione	upupieni	upupione
anterior adverbial participle		upupiwszy
verbal noun		upupienie

Further reading

• upupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• upupić in Polish dictionaries at PWN