uprzedmiotowić

Polish

Etymology

From u- +‎ przedmiotowy +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.pʂɛd.mjɔˈtɔ.vit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvit͡ɕ
• Syllabification: u‧przed‧mio‧to‧wić

Verb

uprzedmiotowić pf (imperfective uprzedmiotawiać or uprzedmiotowiać)

1. (transitive) to objectify, to objectivize (to make (something, such as an abstract idea) possible to be perceived by the senses)

   Synonyms: (obsolete) uprzedmiotować, urzeczowić, zobiektywizować, zreifikować

2. (transitive) to objectify (to treat (someone) as a mere object, denying (their) dignity)

   Antonym: upodmiotowić

Conjugation

Conjugation of uprzedmiotowić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uprzedmiotowić
future tense	1st	uprzedmiotowię			uprzedmiotowimy
	2nd	uprzedmiotowisz			uprzedmiotowicie
	3rd	uprzedmiotowi			uprzedmiotowią
	impersonal	uprzedmiotowi się
past tense	1st	uprzedmiotowiłem, -(e)m uprzedmiotowił	uprzedmiotowiłam, -(e)m uprzedmiotowiła	uprzedmiotowiłom, -(e)m uprzedmiotowiło	uprzedmiotowiliśmy, -(e)śmy uprzedmiotowili	uprzedmiotowiłyśmy, -(e)śmy uprzedmiotowiły
	2nd	uprzedmiotowiłeś, -(e)ś uprzedmiotowił	uprzedmiotowiłaś, -(e)ś uprzedmiotowiła	uprzedmiotowiłoś, -(e)ś uprzedmiotowiło	uprzedmiotowiliście, -(e)ście uprzedmiotowili	uprzedmiotowiłyście, -(e)ście uprzedmiotowiły
	3rd	uprzedmiotowił	uprzedmiotowiła	uprzedmiotowiło	uprzedmiotowili	uprzedmiotowiły
	impersonal	uprzedmiotowiono
conditional	1st	uprzedmiotowiłbym, bym uprzedmiotowił	uprzedmiotowiłabym, bym uprzedmiotowiła	uprzedmiotowiłobym, bym uprzedmiotowiło	uprzedmiotowilibyśmy, byśmy uprzedmiotowili	uprzedmiotowiłybyśmy, byśmy uprzedmiotowiły
	2nd	uprzedmiotowiłbyś, byś uprzedmiotowił	uprzedmiotowiłabyś, byś uprzedmiotowiła	uprzedmiotowiłobyś, byś uprzedmiotowiło	uprzedmiotowilibyście, byście uprzedmiotowili	uprzedmiotowiłybyście, byście uprzedmiotowiły
	3rd	uprzedmiotowiłby, by uprzedmiotowił	uprzedmiotowiłaby, by uprzedmiotowiła	uprzedmiotowiłoby, by uprzedmiotowiło	uprzedmiotowiliby, by uprzedmiotowili	uprzedmiotowiłyby, by uprzedmiotowiły
	impersonal	uprzedmiotowiono by
imperative	1st	niech uprzedmiotowię			uprzedmiotówmy
	2nd	uprzedmiotów			uprzedmiotówcie
	3rd	niech uprzedmiotowi			niech uprzedmiotowią
passive adjectival participle		uprzedmiotowiony	uprzedmiotowiona	uprzedmiotowione	uprzedmiotowieni	uprzedmiotowione
anterior adverbial participle		uprzedmiotowiwszy
verbal noun		uprzedmiotowienie

Derived terms

noun

• uprzedmiotowienie

 

Related terms

nouns

• przedmiot
• przedmiotowość

 

Further reading

• uprzedmiotowić in Polish dictionaries at PWN