uprzeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *uperti. By surface analysis, u- +‎ przeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈu.pʂɛt͡ɕ/

• Audio; “uprzeć się”:

  (file)

• Rhymes: -upʂɛt͡ɕ
• Syllabification: u‧przeć

Verb

uprzeć pf (imperfective upierać)

1. (reflexive with się) to insist, to persist

Conjugation

Conjugation of uprzeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uprzeć
future tense	1st	uprę			uprzemy
	2nd	uprzesz			uprzecie
	3rd	uprze			uprą
	impersonal	uprze się
past tense	1st	uparłem, -(e)m uparł	uparłam, -(e)m uparła	uparłom, -(e)m uparło	uparliśmy, -(e)śmy uparli	uparłyśmy, -(e)śmy uparły
	2nd	uparłeś, -(e)ś uparł	uparłaś, -(e)ś uparła	uparłoś, -(e)ś uparło	uparliście, -(e)ście uparli	uparłyście, -(e)ście uparły
	3rd	uparł	uparła	uparło	uparli	uparły
	impersonal	uparto
conditional	1st	uparłbym, bym uparł	uparłabym, bym uparła	uparłobym, bym uparło	uparlibyśmy, byśmy uparli	uparłybyśmy, byśmy uparły
	2nd	uparłbyś, byś uparł	uparłabyś, byś uparła	uparłobyś, byś uparło	uparlibyście, byście uparli	uparłybyście, byście uparły
	3rd	uparłby, by uparł	uparłaby, by uparła	uparłoby, by uparło	uparliby, by uparli	uparłyby, by uparły
	impersonal	uparto by
imperative	1st	niech uprę			uprzyjmy
	2nd	uprzyj			uprzyjcie
	3rd	niech uprze			niech uprą
anterior adverbial participle		uparłszy
verbal noun		uparcie

Derived terms

adjective

• uparty

 

adverb

• uparcie

 

nouns

• upartość
• upór

 

Further reading

• uprzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• uprzeć in Polish dictionaries at PWN