upiąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From u- +‎ piąć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈu.pjɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -upjɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: u‧piąć

Verb

[edit]

upiąć pf (imperfective upinać)

  1. (transitive) to pin up, to fix in place

Conjugation

[edit]
Conjugation of upiąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive upiąć
future tense 1st upnę upniemy
2nd upniesz upniecie
3rd upnie upną
impersonal upnie się
past tense 1st upiąłem,
-(e)m upiął
upięłam,
-(e)m upięła
upięłom,
-(e)m upięło
upięliśmy,
-(e)śmy upięli
upięłyśmy,
-(e)śmy upięły
2nd upiąłeś,
-(e)ś upiął
upięłaś,
-(e)ś upięła
upięłoś,
-(e)ś upięło
upięliście,
-(e)ście upięli
upięłyście,
-(e)ście upięły
3rd upiął upięła upięło upięli upięły
impersonal upięto
conditional 1st upiąłbym,
bym upiął
upięłabym,
bym upięła
upięłobym,
bym upięło
upięlibyśmy,
byśmy upięli
upięłybyśmy,
byśmy upięły
2nd upiąłbyś,
byś upiął
upięłabyś,
byś upięła
upięłobyś,
byś upięło
upięlibyście,
byście upięli
upięłybyście,
byście upięły
3rd upiąłby,
by upiął
upięłaby,
by upięła
upięłoby,
by upięło
upięliby,
by upięli
upięłyby,
by upięły
impersonal upięto by
imperative 1st niech upnę upnijmy
2nd upnij upnijcie
3rd niech upnie niech upną
passive adjectival participle upięty upięta upięte upięci upięte
anterior adverbial participle upiąwszy
verbal noun upięcie

Further reading

[edit]
  • upiąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • upiąć in Polish dictionaries at PWN