From u- + lec.
ulec pf (imperfective ulegać)
- (intransitive) to yield, to give way, to submit, to succumb [with dative ‘to something’]
- (intransitive) to be subject to, to undergo [with dative ‘to something’]
Conjugation of ulec pf
|
ulec
|
ulegnę
|
ulegniemy
|
ulegniesz
|
ulegniecie
|
ulegnie
|
ulegną
|
ulegnie się
|
uległem, -(e)m uległ
|
uległam, -(e)m uległa
|
uległom, -(e)m uległo
|
ulegliśmy, -(e)śmy ulegli
|
uległyśmy, -(e)śmy uległy
|
uległeś, -(e)ś uległ
|
uległaś, -(e)ś uległa
|
uległoś, -(e)ś uległo
|
ulegliście, -(e)ście ulegli
|
uległyście, -(e)ście uległy
|
uległ
|
uległa
|
uległo
|
ulegli
|
uległy
|
ulegnięto
|
uległbym, bym uległ
|
uległabym, bym uległa
|
uległobym, bym uległo
|
uleglibyśmy, byśmy ulegli
|
uległybyśmy, byśmy uległy
|
uległbyś, byś uległ
|
uległabyś, byś uległa
|
uległobyś, byś uległo
|
uleglibyście, byście ulegli
|
uległybyście, byście uległy
|
uległby, by uległ
|
uległaby, by uległa
|
uległoby, by uległo
|
ulegliby, by ulegli
|
uległyby, by uległy
|
ulegnięto by
|
niech ulegnę
|
ulegnijmy
|
ulegnij
|
ulegnijcie
|
niech ulegnie
|
niech ulegną
|
uległszy
|
ulegnięcie
|
- ulec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ulec in Polish dictionaries at PWN