ukręcić
Appearance
Polish
[edit]Etymology
[edit]From u- + kręcić. First attested in the 16th century.[1][2]
Pronunciation
[edit]- Rhymes: -ɛɲt͡ɕit͡ɕ
- Syllabification: u‧krę‧cić
Verb
[edit]ukręcić pf (imperfective ukręcać)
- (transitive, colloquial) to twist off (by spinning, to remove or separate)
- (transitive, colloquial, cooking) to cream, to mix (to combine ingredients in a bowl to make a meal, especially a dough) [with z (+ instrumental) ‘with what’]
- (transitive, colloquial) to twine (to twist fabric into a twine or cord)
- (transitive) to shut down (to close some case or issue such that it may not be carried out to completion)
- (reflexive with się) to twist off (to be twisted off)
- (reflexive with się) to result (to come about from mixing)
Conjugation
[edit]Derived terms
[edit]verbs
- ukręcić lody pf, kręcić lody impf
- ukręcić łeb pf, ukręcać łeb impf
- ukręcić na siebie bicz pf, kręcić na siebie bicz impf
References
[edit]- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “ukręcić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “ukręcić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading
[edit]- ukręcić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- ukręcić in Polish dictionaries at PWN
- Aleksandra Wieczorek (19.10.2018) “UKRĘCIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “ukręcić”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “ukręcić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “ukręcić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 270