ukojenie

Polish

Etymology

From ukoić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.kɔˈjɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: u‧ko‧je‧nie

Noun

ukojenie n

1. verbal noun of ukoić
2. relief, solace

Declension

Declension of ukojenie

	singular
nominative	ukojenie
genitive	ukojenia
dative	ukojeniu
accusative	ukojenie
instrumental	ukojeniem
locative	ukojeniu
vocative	ukojenie

Further reading

• ukojenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ukojenie in Polish dictionaries at PWN