uiteenvallen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]uiteen (“apart”) + vallen (“fall”)
Pronunciation
[edit]Audio: (file) - Hyphenation: uit‧een‧val‧len
Verb
[edit]uiteenvallen
- to disintegrate
Conjugation
[edit]| Conjugation of uiteenvallen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uiteenvallen | |||
| past singular | viel uiteen | |||
| past participle | uiteengevallen | |||
| infinitive | uiteenvallen | |||
| gerund | uiteenvallen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | val uiteen | viel uiteen | uiteenval | uiteenviel |
| 2nd person sing. (jij) | valt uiteen, val uiteen2 | viel uiteen | uiteenvalt | uiteenviel |
| 2nd person sing. (u) | valt uiteen | viel uiteen | uiteenvalt | uiteenviel |
| 2nd person sing. (gij) | valt uiteen | vielt uiteen | uiteenvalt | uiteenvielt |
| 3rd person singular | valt uiteen | viel uiteen | uiteenvalt | uiteenviel |
| plural | vallen uiteen | vielen uiteen | uiteenvallen | uiteenvielen |
| subjunctive sing.1 | valle uiteen | viele uiteen | uiteenvalle | uiteenviele |
| subjunctive plur.1 | vallen uiteen | vielen uiteen | uiteenvallen | uiteenvielen |
| imperative sing. | val uiteen | |||
| imperative plur.1 | valt uiteen | |||
| participles | uiteenvallend | uiteengevallen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||