ugryźć się w język

Polish

Etymology

Literally, “to bite [one's] tongue”.

Pronunciation

• IPA^(key): (normal speech) /ˈu.ɡrɘɕt͡ɕ ˈɕɛ‿vjɛw̃.zɘk/, (careful speech) /ˈu.ɡrɘɕt͡ɕ ˈɕɛw̃‿vjɛw̃.zɘk/, (normal speech) /ˈu.ɡrɘɕt͡ɕ ˈɕɛ‿vjɛn.zɘk/, (careful speech) /ˈu.ɡrɘɕt͡ɕ ˈɕɛw̃‿vjɛn.zɘk/

• Audio:

  (file)

• Syllabification: u‧gryźć się‿w‿ję‧zyk

Verb

ugryźć się w język pf (imperfective gryźć się w język)

1. (intransitive, colloquial, idiomatic) to bite one's tongue (to prevent oneself from uttering a word)

   Hypernym: zamilknąć

Conjugation

Conjugation of ugryźć się w język: see ugryźć.

Further reading

• ktoś ugryzł się w język in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ugryźć się w język in Polish dictionaries at PWN