uciupać

Polish

Etymology

From u- +‎ ciupać.

Pronunciation

• (Lesser Poland):
  • (Przemyśl) IPA^(key): [uˈt͡ɕu.pat͡ɕ]

Verb

uciupać pf

1. (transitive, Przemyśl) Synonym of urąbać

   A ta matka nié mogła uciupać drew. ― And this mother couldn't chop any wood.

Further reading

• Aleksander Saloni (1908) “uciupać”, in “Lud rzeszowski”, in Materyały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne (in Polish), volume 10, Kraków: Akademia Umiejętności, page 342