tutaç

Turkish

Etymology

tut- (“to hold”) +‎ -aç (noun-forming suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): /tuˈtatʃ/
• Hyphenation: tu‧taç

Noun

tutaç (definite accusative tutacı, plural tutaçlar)

1. tongs used in a laboratory

   Hypernym: maşa

2. potholder

   Synonyms: tutacak, tutak

   Bana tutacı verir misin? Bu tencere çıplak elle tutulamayacak kadar çok sıcak.

   Can you give me the potholder? This pot is too hot to hold with bare hands.

Declension

Declension of tutaç

	singular	plural
nominative	tutaç	tutaçlar
definite accusative	tutacı	tutaçları
dative	tutaca	tutaçlara
locative	tutaçta	tutaçlarda
ablative	tutaçtan	tutaçlardan
genitive	tutacın	tutaçların

Further reading

• “tutaç”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu