tussenwerpen

Dutch

Etymology

From tussen +‎ werpen.

Verb

tussenwerpen

1. to throw between or among, to interject

Conjugation

Conjugation of tussenwerpen (strong class 3+7, separable)
infinitive	tussenwerpen
past singular	wierp tussen
past participle	tussengeworpen
infinitive	tussenwerpen
gerund	tussenwerpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	werp tussen	wierp tussen	tussenwerp	tussenwierp
2nd person sing. (jij)	werpt tussen, werp tussen2	wierp tussen	tussenwerpt	tussenwierp
2nd person sing. (u)	werpt tussen	wierp tussen	tussenwerpt	tussenwierp
2nd person sing. (gij)	werpt tussen	wierpt tussen	tussenwerpt	tussenwierpt
3rd person singular	werpt tussen	wierp tussen	tussenwerpt	tussenwierp
plural	werpen tussen	wierpen tussen	tussenwerpen	tussenwierpen
subjunctive sing.1	werpe tussen	wierpe tussen	tussenwerpe	tussenwierpe
subjunctive plur.1	werpen tussen	wierpen tussen	tussenwerpen	tussenwierpen
imperative sing.	werp tussen
imperative plur.1	werpt tussen
participles	tussenwerpend	tussengeworpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• tussenwerpsel

Anagrams

• werpen tussen