Jump to content

tryggva

From Wiktionary, the free dictionary

Old Norse

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Proto-Germanic *triwwijaną.

Verb

[edit]

tryggva

  1. Alternative form of tryggja
Conjugation
[edit]
Conjugation of tryggva — active (weak class 1)
infinitive tryggva
present participle tryggvandi
past participle trygðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular tryggvi trygða tryggva trygða
2nd person singular tryggvir trygðir tryggvir trygðir
3rd person singular tryggvir trygði tryggvi trygði
1st person plural tryggum trygðum tryggvim trygðim
2nd person plural tryggvið trygðuð tryggvið trygðið
3rd person plural tryggva trygðu tryggvi trygði
imperative present
2nd person singular trygg, tryggvi
1st person plural tryggum
2nd person plural tryggvið
Conjugation of tryggva — mediopassive (weak class 1)
infinitive tryggvask
present participle tryggvandisk
past participle trygzk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular tryggumk trygðumk tryggumk trygðumk
2nd person singular tryggvisk trygðisk tryggvisk trygðisk
3rd person singular tryggvisk trygðisk tryggvisk trygðisk
1st person plural tryggumsk trygðumsk tryggvimsk trygðimsk
2nd person plural tryggvizk trygðuzk tryggvizk trygðizk
3rd person plural tryggvask trygðusk tryggvisk trygðisk
imperative present
2nd person singular trygsk, tryggvisk
1st person plural tryggumsk
2nd person plural tryggvizk

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

[edit]

tryggva

  1. strong feminine accusative singular of tryggr
  2. strong masculine accusative plural of tryggr
  3. weak masculine oblique singular of tryggr
  4. weak feminine nominative singular of tryggr
  5. weak neuter singular of tryggr