trupić

Polish

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈtru.pit͡ɕ/

• (Greater Poland):
  • (Chełmno-Dobrzyń) IPA^(key): /ˈtru.pit͡ɕ/

• Rhymes: -upit͡ɕ
• Syllabification: tru‧pić

Etymology 1

From trup +‎ -ić.

Verb

trupić impf

1. (transitive, rare, colloquial) to kill (to cause the death of)

   Synonym: zabijać

Conjugation

Conjugation of trupić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		trupić
present tense	1st	trupię			trupimy
	2nd	trupisz			trupicie
	3rd	trupi			trupią
	impersonal	trupi się
past tense	1st	trupiłem, -(e)m trupił	trupiłam, -(e)m trupiła	trupiłom, -(e)m trupiło	trupiliśmy, -(e)śmy trupili	trupiłyśmy, -(e)śmy trupiły
	2nd	trupiłeś, -(e)ś trupił	trupiłaś, -(e)ś trupiła	trupiłoś, -(e)ś trupiło	trupiliście, -(e)ście trupili	trupiłyście, -(e)ście trupiły
	3rd	trupił	trupiła	trupiło	trupili	trupiły
	impersonal	trupiono
future tense	1st	będę trupił, będę trupić	będę trupiła, będę trupić	będę trupiło, będę trupić	będziemy trupili, będziemy trupić	będziemy trupiły, będziemy trupić
	2nd	będziesz trupił, będziesz trupić	będziesz trupiła, będziesz trupić	będziesz trupiło, będziesz trupić	będziecie trupili, będziecie trupić	będziecie trupiły, będziecie trupić
	3rd	będzie trupił, będzie trupić	będzie trupiła, będzie trupić	będzie trupiło, będzie trupić	będą trupili, będą trupić	będą trupiły, będą trupić
	impersonal	będzie trupić się
conditional	1st	trupiłbym, bym trupił	trupiłabym, bym trupiła	trupiłobym, bym trupiło	trupilibyśmy, byśmy trupili	trupiłybyśmy, byśmy trupiły
	2nd	trupiłbyś, byś trupił	trupiłabyś, byś trupiła	trupiłobyś, byś trupiło	trupilibyście, byście trupili	trupiłybyście, byście trupiły
	3rd	trupiłby, by trupił	trupiłaby, by trupiła	trupiłoby, by trupiło	trupiliby, by trupili	trupiłyby, by trupiły
	impersonal	trupiono by
imperative	1st	niech trupię			trupmy
	2nd	trup			trupcie
	3rd	niech trupi			niech trupią
active adjectival participle		trupiący	trupiąca	trupiące	trupiący	trupiące
passive adjectival participle		trupiony	trupiona	trupione	trupieni	trupione
contemporary adverbial participle		trupiąc
verbal noun		trupienie

Verb

trupić impf

1. (intransitive, impersonal, rare, dialectal) to be cold for someone

   Trupi mi. ― I'm cold.

Conjugation

Conjugation of trupić
infinitive	trupić
present indicative	trupi
past indicative	trupiło
future indicative	będzie trupić będzie trupiło
conditional	trupiłoby by trupiło
imperative	niech trupi

Derived terms

verbs

• (possibly) katrupić impf

 

Etymology 2

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

trupić impf (perfective potrupić)

1. (transitive, Chełmno-Dobrzyń, of an evil spirit, e.g. the Devil) to tempt; to seduce

Further reading

• trupić in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “trupić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 129
• Antoni Krasnowolski (1879) “trupić”, in Album uczącéj się młodzieży polskiéj poświęcone Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu z powodu jubileuszu jego pięćdziesięcioletniéj działalności literackiéj (in Polish), Lviv: Czytelni Akademickiéj Lwowskiéj; "Gaz. Narod." J. Dobrzańskiego i K. Gromana, Słowniczek prowincjalizmów zebranych w ziemi chełmińskiej i świeckiej, page 310