trekkja

Icelandic

Etymology

Borrowed from Danish trække, from Proto-Germanic *trakjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰrɛhca/

  Rhymes: -ɛhca

Verb

trekkja (weak verb, third-person singular past indicative trekkti, supine trekkt)

1. (of a clock or watch) to wind [with accusative]

   Synonym: draga upp

   Að trekkja klukku.

   To wind up a clock.

2. (colloquial, e.g. of customers) to attract, to pull, to draw [with accusative]

   Synonym: laða að

3. (impersonal) to be a draught

   Það trekkir.

   There is a draught.

Conjugation

trekkja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að trekkja
supine (sagnbót)		trekkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		trekkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég trekki	við trekkjum	present (nútíð)	ég trekki	við trekkjum
	þú trekkir	þið trekkið		þú trekkir	þið trekkið
	hann, hún, það trekkir	þeir, þær, þau trekkja		hann, hún, það trekki	þeir, þær, þau trekki
past (þátíð)	ég trekkti	við trekktum	past (þátíð)	ég trekkti	við trekktum
	þú trekktir	þið trekktuð		þú trekktir	þið trekktuð
	hann, hún, það trekkti	þeir, þær, þau trekktu		hann, hún, það trekkti	þeir, þær, þau trekktu
imperative (boðháttur)	trekk (þú)	trekkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	trekktu	trekkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

trekkjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að trekkjast
supine (sagnbót)		trekkst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		trekkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég trekkist	við trekkjumst	present (nútíð)	ég trekkist	við trekkjumst
	þú trekkist	þið trekkist		þú trekkist	þið trekkist
	hann, hún, það trekkist	þeir, þær, þau trekkjast		hann, hún, það trekkist	þeir, þær, þau trekkist
past (þátíð)	ég trekktist	við trekktumst	past (þátíð)	ég trekktist	við trekktumst
	þú trekktist	þið trekktust		þú trekktist	þið trekktust
	hann, hún, það trekktist	þeir, þær, þau trekktust		hann, hún, það trekktist	þeir, þær, þau trekktust
imperative (boðháttur)	trekkst (þú)	trekkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	trekkstu	trekkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

trekktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	trekktur	trekkt	trekkt		trekktir	trekktar	trekkt
accusative (þolfall)	trekktan	trekkta	trekkt		trekkta	trekktar	trekkt
dative (þágufall)	trekktum	trekktri	trekktu		trekktum	trekktum	trekktum
genitive (eignarfall)	trekkts	trekktrar	trekkts		trekktra	trekktra	trekktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	trekkti	trekkta	trekkta		trekktu	trekktu	trekktu
accusative (þolfall)	trekkta	trekktu	trekkta		trekktu	trekktu	trekktu
dative (þágufall)	trekkta	trekktu	trekkta		trekktu	trekktu	trekktu
genitive (eignarfall)	trekkta	trekktu	trekkta		trekktu	trekktu	trekktu

See also

• gangverk
• klukkuverk
• úrverk