transabitus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of trānsabeō.
Participle
[edit]trānsabitus (feminine trānsabita, neuter trānsabitum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | trānsabitus | trānsabita | trānsabitum | trānsabitī | trānsabitae | trānsabita | |
| genitive | trānsabitī | trānsabitae | trānsabitī | trānsabitōrum | trānsabitārum | trānsabitōrum | |
| dative | trānsabitō | trānsabitae | trānsabitō | trānsabitīs | |||
| accusative | trānsabitum | trānsabitam | trānsabitum | trānsabitōs | trānsabitās | trānsabita | |
| ablative | trānsabitō | trānsabitā | trānsabitō | trānsabitīs | |||
| vocative | trānsabite | trānsabita | trānsabitum | trānsabitī | trānsabitae | trānsabita | |