trúnaðr

Old Norse

Etymology

From trúa or trúr +‎ -naðr.

Noun

trúnaðr m (genitive trúnaðar)

1. trust, good faith
2. faithfulness
3. trust, confidence

Declension

  Declension of trúnaðr (strong u-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	trúnaðr	trúnaðrinn	trúnaðir	trúnaðirnir
accusative	trúnað	trúnaðinn	trúnaði	trúnaðina
dative	trúnaði	trúnaðinum	trúnuðum	trúnuðunum
genitive	trúnaðar	trúnaðarins	trúnaða	trúnaðanna

Descendants

• Icelandic: trúnaður
• Norwegian Nynorsk: trunad

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “trúnaðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 443; also available at the [https://archive.org/stream/concisedictionar001857

1. page/443 Internet Archive]