trúnaðarmaðr

Old Norse

Etymology

From trúnaðar (“trust”) +‎ maðr (“man”).

Noun

trúnaðarmaðr m

1. confidant

Declension

  Declension of trúnaðarmaðr (strong consonant stem, s-genitive)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	trúnaðarmaðr	trúnaðarmaðrinn	trúnaðarmenn	trúnaðarmenninir
accusative	trúnaðarmann	trúnaðarmanninn	trúnaðarmenn	trúnaðarmennina
dative	trúnaðarmanni	trúnaðarmanninum	trúnaðarmǫnnum	trúnaðarmǫnnunum
genitive	trúnaðarmanns	trúnaðarmannsins	trúnaðarmanna	trúnaðarmannanna

See also

• trúnaðarkona m (“confidante”)

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “trúnaðarmaðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 443; also available at the [https://archive.org/stream/concisedictionar001857

1. page/443 Internet Archive]