trónja
Hungarian
[edit]Etymology
[edit]trón (“throne”) + -ja (“his/her/its”, possessive suffix)
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]trónja
Declension
[edit]| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | trónja | — |
| accusative | trónját | — |
| dative | trónjának | — |
| instrumental | trónjával | — |
| causal-final | trónjáért | — |
| translative | trónjává | — |
| terminative | trónjáig | — |
| essive-formal | trónjaként | — |
| essive-modal | trónjául | — |
| inessive | trónjában | — |
| superessive | trónján | — |
| adessive | trónjánál | — |
| illative | trónjába | — |
| sublative | trónjára | — |
| allative | trónjához | — |
| elative | trónjából | — |
| delative | trónjáról | — |
| ablative | trónjától | — |
| non-attributive possessive - singular |
trónjáé | — |
| non-attributive possessive - plural |
trónjáéi | — |