toekeren

Dutch

Etymology

From toe +‎ keren.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

toekeren

1. to turn towards, to turn to

Conjugation

Conjugation of toekeren (weak, separable)
infinitive	toekeren
past singular	keerde toe
past participle	toegekeerd
infinitive	toekeren
gerund	toekeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	keer toe	keerde toe	toekeer	toekeerde
2nd person sing. (jij)	keert toe, keer toe2	keerde toe	toekeert	toekeerde
2nd person sing. (u)	keert toe	keerde toe	toekeert	toekeerde
2nd person sing. (gij)	keert toe	keerde toe	toekeert	toekeerde
3rd person singular	keert toe	keerde toe	toekeert	toekeerde
plural	keren toe	keerden toe	toekeren	toekeerden
subjunctive sing.1	kere toe	keerde toe	toekere	toekeerde
subjunctive plur.1	keren toe	keerden toe	toekeren	toekeerden
imperative sing.	keer toe
imperative plur.1	keert toe
participles	toekerend	toegekeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.