toedoen

Dutch

Etymology

From toe (“towards”) +‎ doen (“to do”).

Cognate to German zutun

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

toedoen

1. (Belgium) to close, shut

Conjugation

Conjugation of toedoen (irregular, separable)
infinitive	toedoen
past singular	deed toe
past participle	toegedaan
infinitive	toedoen
gerund	toedoen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	doe toe	deed toe	toedoe	toedeed
2nd person sing. (jij)	doet toe, doe toe2	deed toe	toedoet	toedeed
2nd person sing. (u)	doet toe	deed toe	toedoet	toedeed
2nd person sing. (gij)	doet toe	deedt toe	toedoet	toedeedt
3rd person singular	doet toe	deed toe	toedoet	toedeed
plural	doen toe	deden toe	toedoen	toededen
subjunctive sing.1	doe toe	dede toe	toedoe	toedede
subjunctive plur.1	doen toe	deden toe	toedoen	toededen
imperative sing.	doe toe
imperative plur.1	doet toe
participles	toedoend	toegedaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Noun

toedoen n (uncountable)

1. help, cooperation
2. activity

Derived terms

• door toedoen van

Anagrams

• doen toe