terugstellen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Verb
[edit]terugstellen
Conjugation
[edit]| Conjugation of terugstellen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | terugstellen | |||
| past singular | stelde terug | |||
| past participle | teruggesteld | |||
| infinitive | terugstellen | |||
| gerund | terugstellen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | stel terug | stelde terug | terugstel | terugstelde |
| 2nd person sing. (jij) | stelt terug, stel terug2 | stelde terug | terugstelt | terugstelde |
| 2nd person sing. (u) | stelt terug | stelde terug | terugstelt | terugstelde |
| 2nd person sing. (gij) | stelt terug | stelde terug | terugstelt | terugstelde |
| 3rd person singular | stelt terug | stelde terug | terugstelt | terugstelde |
| plural | stellen terug | stelden terug | terugstellen | terugstelden |
| subjunctive sing.1 | stelle terug | stelde terug | terugstelle | terugstelde |
| subjunctive plur.1 | stellen terug | stelden terug | terugstellen | terugstelden |
| imperative sing. | stel terug | |||
| imperative plur.1 | stelt terug | |||
| participles | terugstellend | teruggesteld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||