terugplooien
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From terug (“back, again”) + plooien (“to fold, to pleat”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]terugplooien
Conjugation
[edit]| Conjugation of terugplooien (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | terugplooien | |||
| past singular | plooide terug | |||
| past participle | teruggeplooid | |||
| infinitive | terugplooien | |||
| gerund | terugplooien n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | plooi terug | plooide terug | terugplooi | terugplooide |
| 2nd person sing. (jij) | plooit terug, plooi terug2 | plooide terug | terugplooit | terugplooide |
| 2nd person sing. (u) | plooit terug | plooide terug | terugplooit | terugplooide |
| 2nd person sing. (gij) | plooit terug | plooide terug | terugplooit | terugplooide |
| 3rd person singular | plooit terug | plooide terug | terugplooit | terugplooide |
| plural | plooien terug | plooiden terug | terugplooien | terugplooiden |
| subjunctive sing.1 | plooie terug | plooide terug | terugplooie | terugplooide |
| subjunctive plur.1 | plooien terug | plooiden terug | terugplooien | terugplooiden |
| imperative sing. | plooi terug | |||
| imperative plur.1 | plooit terug | |||
| participles | terugplooiend | teruggeplooid | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||