terugkaatsen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]terugkaatsen
Conjugation
[edit]| Conjugation of terugkaatsen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | terugkaatsen | |||
| past singular | kaatste terug | |||
| past participle | teruggekaatst | |||
| infinitive | terugkaatsen | |||
| gerund | terugkaatsen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kaats terug | kaatste terug | terugkaats | terugkaatste |
| 2nd person sing. (jij) | kaatst terug, kaats terug2 | kaatste terug | terugkaatst | terugkaatste |
| 2nd person sing. (u) | kaatst terug | kaatste terug | terugkaatst | terugkaatste |
| 2nd person sing. (gij) | kaatst terug | kaatste terug | terugkaatst | terugkaatste |
| 3rd person singular | kaatst terug | kaatste terug | terugkaatst | terugkaatste |
| plural | kaatsen terug | kaatsten terug | terugkaatsen | terugkaatsten |
| subjunctive sing.1 | kaatse terug | kaatste terug | terugkaatse | terugkaatste |
| subjunctive plur.1 | kaatsen terug | kaatsten terug | terugkaatsen | terugkaatsten |
| imperative sing. | kaats terug | |||
| imperative plur.1 | kaatst terug | |||
| participles | terugkaatsend | teruggekaatst | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||