terechtkunnen

Dutch

Etymology

From terecht +‎ kunnen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: te‧recht‧kun‧nen

Verb

terechtkunnen

1. (intransitive) to be able to reach, to address, to turn to

   Voor hulp kunt u bij ons terecht

   You can turn to us for help

   Het is goed voor kinderen als ze terechtkunnen bij een breder netwerk

   It is good for children when they can reach a broader network

2. (intransitive) to be able to access

   Onze club moet in het buurthuis terechtkunnen als we een plek voor de bijeenkomsten nodig hebben.

   Our club must be able to access the community center if we need a place for the meetings.

Conjugation

Conjugation of terechtkunnen (preterite-present, separable)
infinitive	terechtkunnen
past singular	kon terecht
past participle	terechtgekund
infinitive	terechtkunnen
gerund	terechtkunnen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kan terecht	kon terecht	terechtkan	terechtkon
2nd person sing. (jij)	kunt terecht, kan terecht, kun terecht2	kon terecht	terechtkunt, terechtkan	terechtkon
2nd person sing. (u)	kunt terecht, kan terecht	kon terecht	terechtkunt, terechtkan	terechtkon
2nd person sing. (gij)	kunt terecht	kondt terecht	terechtkunt	terechtkondt
3rd person singular	kan terecht	kon terecht	terechtkan	terechtkon
plural	kunnen terecht	konden terecht	terechtkunnen	terechtkonden
subjunctive sing.1	kunne terecht	konde terecht	terechtkunne	terechtkonde
subjunctive plur.1	kunnen terecht	konden terecht	terechtkunnen	terechtkonden
imperative sing.	kan terecht
imperative plur.1	kunt terecht
participles	terechtkunnend	terechtgekund
1) Archaic. 2) In case of inversion.