tekortschieten

Dutch

Etymology

From tekort +‎ schieten.

Pronunciation

• IPA^(key): /təˈkɔrtˌsxitə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: te‧kort‧schie‧ten

Verb

tekortschieten

1. (intransitive) to fall short

Conjugation

Conjugation of tekortschieten (strong class 2a, separable)
infinitive	tekortschieten
past singular	schoot tekort
past participle	tekortgeschoten
infinitive	tekortschieten
gerund	tekortschieten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schiet tekort	schoot tekort	tekortschiet	tekortschoot
2nd person sing. (jij)	schiet tekort	schoot tekort	tekortschiet	tekortschoot
2nd person sing. (u)	schiet tekort	schoot tekort	tekortschiet	tekortschoot
2nd person sing. (gij)	schiet tekort	schoot tekort	tekortschiet	tekortschoot
3rd person singular	schiet tekort	schoot tekort	tekortschiet	tekortschoot
plural	schieten tekort	schoten tekort	tekortschieten	tekortschoten
subjunctive sing.1	schiete tekort	schote tekort	tekortschiete	tekortschote
subjunctive plur.1	schieten tekort	schoten tekort	tekortschieten	tekortschoten
imperative sing.	schiet tekort
imperative plur.1	schiet tekort
participles	tekortschietend	tekortgeschoten
1) Archaic.