teðja

Icelandic

Etymology

From Old Norse teðja, from Proto-Germanic *tadjaną (“to strew, scatter”), from Proto-Indo-European *dāy- (“to divide, split, part, separate”). Related to tað (“[horse or sheep] dung”). More at tath.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʰɛðja/

  Rhymes: -ɛðja

Verb

teðja (weak verb, third-person singular past indicative taddi, supine tatt)

1. (transitive) to strew manure on, to fertilize with manure; to manure, to dung
2. (intransitive) to defecate (of animals, especially horses)

Conjugation

teðja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að teðja
supine (sagnbót)		tatt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		teðjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég teð	við teðjum	present (nútíð)	ég teðji	við teðjum
	þú teður	þið teðjið		þú teðjir	þið teðjið
	hann, hún, það teður	þeir, þær, þau teðja		hann, hún, það teðji	þeir, þær, þau teðji
past (þátíð)	ég taddi	við töddum	past (þátíð)	ég teddi	við teddum
	þú taddir	þið tödduð		þú teddir	þið tedduð
	hann, hún, það taddi	þeir, þær, þau töddu		hann, hún, það teddi	þeir, þær, þau teddu
imperative (boðháttur)	teð (þú)	teðjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	teddu	teðjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

teðjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að teðjast
supine (sagnbót)		taðst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		teðjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég teðst	við teðjumst	present (nútíð)	ég teðjist	við teðjumst
	þú teðst	þið teðjist		þú teðjist	þið teðjist
	hann, hún, það teðst	þeir, þær, þau teðjast		hann, hún, það teðjist	þeir, þær, þau teðjist
past (þátíð)	ég taddist	við töddumst	past (þátíð)	ég teddist	við teddumst
	þú taddist	þið töddust		þú teddist	þið teddust
	hann, hún, það taddist	þeir, þær, þau töddust		hann, hún, það teddist	þeir, þær, þau teddust
imperative (boðháttur)	teðst (þú)	teðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	teðstu	teðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

taddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	taddur	tadd	tatt		taddir	taddar	tadd
accusative (þolfall)	taddan	tadda	tatt		tadda	taddar	tadd
dative (þágufall)	taddum	taddri	taddu		taddum	taddum	taddum
genitive (eignarfall)	tadds	taddrar	tadds		teddra	teddra	teddra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	taddi	tadda	tadda		taddu	taddu	taddu
accusative (þolfall)	tadda	taddu	tadda		taddu	taddu	taddu
dative (þágufall)	tadda	taddu	tadda		taddu	taddu	taddu
genitive (eignarfall)	tadda	taddu	tadda		taddu	taddu	taddu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *tadjaną (“to strew, scatter”).

Verb

teðja (singular past indicative taddi, plural past indicative tǫddu, past participle taddr)

1. to dung, manure (e.g. a field or farm)

Conjugation

Conjugation of teðja — active (weak class 1)

infinitive	teðja
present participle	teðjandi
past participle	taddr
indicative	present	past
1st-person singular	teð	tadda
2nd-person singular	teðr	taddir
3rd-person singular	teðr	taddi
1st-person plural	teðjum	tǫddum
2nd-person plural	teðið	tǫdduð
3rd-person plural	teðja	tǫddu
subjunctive	present	past
1st-person singular	teðja	tedda
2nd-person singular	teðir	teddir
3rd-person singular	teði	teddi
1st-person plural	teðim	teddim
2nd-person plural	teðið	teddið
3rd-person plural	teði	teddi
imperative	present
2nd-person singular	teð
1st-person plural	teðjum
2nd-person plural	teðið

Conjugation of teðja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	teðjask
present participle	teðjandisk
past participle	tazk
indicative	present	past
1st-person singular	teðjumk	tǫddumk
2nd-person singular	tezk	taddisk
3rd-person singular	tezk	taddisk
1st-person plural	teðjumsk	tǫddumsk
2nd-person plural	teðizk	tǫdduzk
3rd-person plural	teðjask	tǫddusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	teðjumk	teddumk
2nd-person singular	teðisk	teddisk
3rd-person singular	teðisk	teddisk
1st-person plural	teðimsk	teddimsk
2nd-person plural	teðizk	teddizk
3rd-person plural	teðisk	teddisk
imperative	present
2nd-person singular	tezk
1st-person plural	teðjumsk
2nd-person plural	teðizk

Descendants

• Icelandic: teðja

References

• teðja in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.