tíðka
Appearance
Icelandic
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]tíðka (weak verb, third-person singular past indicative tíðkaði, supine tíðkað)
- (transitive, with accusative) to be in the habit of
Conjugation
[edit]tíðka — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að tíðka | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
tíðkað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
tíðkandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég tíðka | við tíðkum | present (nútíð) |
ég tíðki | við tíðkum |
þú tíðkar | þið tíðkið | þú tíðkir | þið tíðkið | ||
hann, hún, það tíðkar | þeir, þær, þau tíðka | hann, hún, það tíðki | þeir, þær, þau tíðki | ||
past (þátíð) |
ég tíðkaði | við tíðkuðum | past (þátíð) |
ég tíðkaði | við tíðkuðum |
þú tíðkaðir | þið tíðkuðuð | þú tíðkaðir | þið tíðkuðuð | ||
hann, hún, það tíðkaði | þeir, þær, þau tíðkuðu | hann, hún, það tíðkaði | þeir, þær, þau tíðkuðu | ||
imperative (boðháttur) |
tíðka (þú) | tíðkið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
tíðkaðu | tíðkiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að tíðkast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
tíðkast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
tíðkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég tíðkast | við tíðkumst | present (nútíð) |
ég tíðkist | við tíðkumst |
þú tíðkast | þið tíðkist | þú tíðkist | þið tíðkist | ||
hann, hún, það tíðkast | þeir, þær, þau tíðkast | hann, hún, það tíðkist | þeir, þær, þau tíðkist | ||
past (þátíð) |
ég tíðkaðist | við tíðkuðumst | past (þátíð) |
ég tíðkaðist | við tíðkuðumst |
þú tíðkaðist | þið tíðkuðust | þú tíðkaðist | þið tíðkuðust | ||
hann, hún, það tíðkaðist | þeir, þær, þau tíðkuðust | hann, hún, það tíðkaðist | þeir, þær, þau tíðkuðust | ||
imperative (boðháttur) |
tíðkast (þú) | tíðkist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
tíðkastu | tíðkisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
tíðkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
tíðkaður | tíðkuð | tíðkað | tíðkaðir | tíðkaðar | tíðkuð | |
accusative (þolfall) |
tíðkaðan | tíðkaða | tíðkað | tíðkaða | tíðkaðar | tíðkuð | |
dative (þágufall) |
tíðkuðum | tíðkaðri | tíðkuðu | tíðkuðum | tíðkuðum | tíðkuðum | |
genitive (eignarfall) |
tíðkaðs | tíðkaðrar | tíðkaðs | tíðkaðra | tíðkaðra | tíðkaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
tíðkaði | tíðkaða | tíðkaða | tíðkuðu | tíðkuðu | tíðkuðu | |
accusative (þolfall) |
tíðkaða | tíðkuðu | tíðkaða | tíðkuðu | tíðkuðu | tíðkuðu | |
dative (þágufall) |
tíðkaða | tíðkuðu | tíðkaða | tíðkuðu | tíðkuðu | tíðkuðu | |
genitive (eignarfall) |
tíðkaða | tíðkuðu | tíðkaða | tíðkuðu | tíðkuðu | tíðkuðu |