tálma

See also: talma

Icelandic

Etymology

From Old Norse talma, from Proto-Germanic [Term?]; cognate with Dutch talmen (“to delay, tarry”) and Middle English talmen of the same meaning. Possibly ultimately from Proto-Indo-European *del(h₁)- (“to last, be long”) and thereby distantly related to langur.

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Pronunciation

• Rhymes: -aulma

Verb

tálma (weak verb, third-person singular past indicative tálmaði, supine tálmað)

1. to hinder, to obstruct

Conjugation

tálma — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að tálma
supine (sagnbót)		tálmað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tálmandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tálma	við tálmum	present (nútíð)	ég tálmi	við tálmum
	þú tálmar	þið tálmið		þú tálmir	þið tálmið
	hann, hún, það tálmar	þeir, þær, þau tálma		hann, hún, það tálmi	þeir, þær, þau tálmi
past (þátíð)	ég tálmaði	við tálmuðum	past (þátíð)	ég tálmaði	við tálmuðum
	þú tálmaðir	þið tálmuðuð		þú tálmaðir	þið tálmuðuð
	hann, hún, það tálmaði	þeir, þær, þau tálmuðu		hann, hún, það tálmaði	þeir, þær, þau tálmuðu
imperative (boðháttur)	tálma (þú)	tálmið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tálmaðu	tálmiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tálmast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að tálmast
supine (sagnbót)		tálmast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		tálmandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég tálmast	við tálmumst	present (nútíð)	ég tálmist	við tálmumst
	þú tálmast	þið tálmist		þú tálmist	þið tálmist
	hann, hún, það tálmast	þeir, þær, þau tálmast		hann, hún, það tálmist	þeir, þær, þau tálmist
past (þátíð)	ég tálmaðist	við tálmuðumst	past (þátíð)	ég tálmaðist	við tálmuðumst
	þú tálmaðist	þið tálmuðust		þú tálmaðist	þið tálmuðust
	hann, hún, það tálmaðist	þeir, þær, þau tálmuðust		hann, hún, það tálmaðist	þeir, þær, þau tálmuðust
imperative (boðháttur)	tálmast (þú)	tálmist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	tálmastu	tálmisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

tálmaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tálmaður	tálmuð	tálmað		tálmaðir	tálmaðar	tálmuð
accusative (þolfall)	tálmaðan	tálmaða	tálmað		tálmaða	tálmaðar	tálmuð
dative (þágufall)	tálmuðum	tálmaðri	tálmuðu		tálmuðum	tálmuðum	tálmuðum
genitive (eignarfall)	tálmaðs	tálmaðrar	tálmaðs		tálmaðra	tálmaðra	tálmaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tálmaði	tálmaða	tálmaða		tálmuðu	tálmuðu	tálmuðu
accusative (þolfall)	tálmaða	tálmuðu	tálmaða		tálmuðu	tálmuðu	tálmuðu
dative (þágufall)	tálmaða	tálmuðu	tálmaða		tálmuðu	tálmuðu	tálmuðu
genitive (eignarfall)	tálmaða	tálmuðu	tálmaða		tálmuðu	tálmuðu	tálmuðu

Noun

tálma

1. indefinite accusative singular of tálmi
2. indefinite dative singular of tálmi
3. indefinite genitive singular of tálmi
4. indefinite accusative plural of tálmi
5. indefinite genitive plural of tálmi