szczygieł

See also: Szczygieł

Polish

szczygieł

Etymology

Inherited from Old Polish szczygieł, from Proto-Slavic *ščigъlъ.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈʂt͡ʂɘ.ɡjɛw/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈʂt͡ʂɨ.ɡjɛɫ/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -ɘɡjɛw
• Syllabification: szczy‧gieł
• Homophone: Szczygieł

Noun

szczygieł m animal (female equivalent szczyglica, diminutive szczygiełek or szczyglik, related adjective szczygli or (obsolete) szczygłowy)

1. European goldfinch, Eurasian goldfinch (Carduelis carduelis)
2. (dated, figurative, humorous) public messanger wearing a red cap

Declension

Declension of szczygieł

	singular	plural
nominative	szczygieł	szczygły
genitive	szczygła	szczygłów
dative	szczygłowi	szczygłom
accusative	szczygła	szczygły
instrumental	szczygłem	szczygłami
locative	szczygle	szczygłach
vocative	szczygle	szczygły

Further reading

• szczygieł in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• szczygieł in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “SZCZYGIEŁ”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “szczygieł”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 595
• Brückner, Aleksander (1927) “szczygieł”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna