svæfa

Icelandic

Etymology

From Old Norse svæfa, from Proto-Germanic *swēbjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsvaiːva/

  Rhymes: -aiːva

Verb

svæfa (weak verb, third-person singular past indicative svæfði, supine svæft)

1. to lull to sleep, to make sleepy
2. (medicine) to anesthetize

Conjugation

svæfa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að svæfa
supine (sagnbót)		svæft
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		svæfandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég svæfi	við svæfum	present (nútíð)	ég svæfi	við svæfum
	þú svæfir	þið svæfið		þú svæfir	þið svæfið
	hann, hún, það svæfir	þeir, þær, þau svæfa		hann, hún, það svæfi	þeir, þær, þau svæfi
past (þátíð)	ég svæfði	við svæfðum	past (þátíð)	ég svæfði	við svæfðum
	þú svæfðir	þið svæfðuð		þú svæfðir	þið svæfðuð
	hann, hún, það svæfði	þeir, þær, þau svæfðu		hann, hún, það svæfði	þeir, þær, þau svæfðu
imperative (boðháttur)	svæf (þú)	svæfið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	svæfðu	svæfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

svæfast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að svæfast
supine (sagnbót)		svæfst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		svæfandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég svæfist	við svæfumst	present (nútíð)	ég svæfist	við svæfumst
	þú svæfist	þið svæfist		þú svæfist	þið svæfist
	hann, hún, það svæfist	þeir, þær, þau svæfast		hann, hún, það svæfist	þeir, þær, þau svæfist
past (þátíð)	ég svæfðist	við svæfðumst	past (þátíð)	ég svæfðist	við svæfðumst
	þú svæfðist	þið svæfðust		þú svæfðist	þið svæfðust
	hann, hún, það svæfðist	þeir, þær, þau svæfðust		hann, hún, það svæfðist	þeir, þær, þau svæfðust
imperative (boðháttur)	svæfst (þú)	svæfist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	svæfstu	svæfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

svæfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	svæfður	svæfð	svæft		svæfðir	svæfðar	svæfð
accusative (þolfall)	svæfðan	svæfða	svæft		svæfða	svæfðar	svæfð
dative (þágufall)	svæfðum	svæfðri	svæfðu		svæfðum	svæfðum	svæfðum
genitive (eignarfall)	svæfðs	svæfðrar	svæfðs		svæfðra	svæfðra	svæfðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	svæfði	svæfða	svæfða		svæfðu	svæfðu	svæfðu
accusative (þolfall)	svæfða	svæfðu	svæfða		svæfðu	svæfðu	svæfðu
dative (þágufall)	svæfða	svæfðu	svæfða		svæfðu	svæfðu	svæfðu
genitive (eignarfall)	svæfða	svæfðu	svæfða		svæfðu	svæfðu	svæfðu

Derived terms

• svæfill