Jump to content

subornatus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of subōrnō.

Participle

[edit]

subōrnātus (feminine subōrnāta, neuter subōrnātum); first/second-declension participle

  1. provided
  2. incited; suborned

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative subōrnātus subōrnāta subōrnātum subōrnātī subōrnātae subōrnāta
genitive subōrnātī subōrnātae subōrnātī subōrnātōrum subōrnātārum subōrnātōrum
dative subōrnātō subōrnātae subōrnātō subōrnātīs
accusative subōrnātum subōrnātam subōrnātum subōrnātōs subōrnātās subōrnāta
ablative subōrnātō subōrnātā subōrnātō subōrnātīs
vocative subōrnāte subōrnāta subōrnātum subōrnātī subōrnātae subōrnāta