stytta

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstɪhta/

  Rhymes: -ɪhta

Etymology 1

From Danish støtte (“pillar, statue, aid”), from Middle Low German stutte (“support; staff, stick”).

Noun

stytta f (genitive singular styttu, nominative plural styttur)

1. (obsolete) a pillar or pedestal
2. a statue
3. help, aid, support

Derived terms

• Frelsisstyttan

Etymology 2

From Old Norse stytta (earlier stynta), from Proto-Germanic *stuntijaną (from *stunti-, *stuntu- “short”, whence Old Norse stuttr, Icelandic stuttur (“short”).).

Verb

stytta (weak verb, third-person singular past indicative stytti, supine stytt)

1. to shorten
2. to fold up (a long garment such a skirt or pants)
3. (mathematics) to reduce, to simplify (a fraction)

Conjugation

stytta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að stytta
supine (sagnbót)		stytt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		styttandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég stytti	við styttum	present (nútíð)	ég stytti	við styttum
	þú styttir	þið styttið		þú styttir	þið styttið
	hann, hún, það styttir	þeir, þær, þau stytta		hann, hún, það stytti	þeir, þær, þau stytti
past (þátíð)	ég stytti	við styttum	past (þátíð)	ég stytti	við styttum
	þú styttir	þið styttuð		þú styttir	þið styttuð
	hann, hún, það stytti	þeir, þær, þau styttu		hann, hún, það stytti	þeir, þær, þau styttu
imperative (boðháttur)	stytt (þú)	styttið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	styttu	styttiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

styttast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að styttast
supine (sagnbót)		styst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		styttandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég styttist	við styttumst	present (nútíð)	ég styttist	við styttumst
	þú styttist	þið styttist		þú styttist	þið styttist
	hann, hún, það styttist	þeir, þær, þau styttast		hann, hún, það styttist	þeir, þær, þau styttist
past (þátíð)	ég styttist	við styttumst	past (þátíð)	ég styttist	við styttumst
	þú styttist	þið styttust		þú styttist	þið styttust
	hann, hún, það styttist	þeir, þær, þau styttust		hann, hún, það styttist	þeir, þær, þau styttust
imperative (boðháttur)	styst (þú)	styttist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	stystu	styttisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

styttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	styttur	stytt	stytt		styttir	styttar	stytt
accusative (þolfall)	styttan	stytta	stytt		stytta	styttar	stytt
dative (þágufall)	styttum	styttri	styttu		styttum	styttum	styttum
genitive (eignarfall)	stytts	styttrar	stytts		styttra	styttra	styttra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	stytti	stytta	stytta		styttu	styttu	styttu
accusative (þolfall)	stytta	styttu	stytta		styttu	styttu	styttu
dative (þágufall)	stytta	styttu	stytta		styttu	styttu	styttu
genitive (eignarfall)	stytta	styttu	stytta		styttu	styttu	styttu

Derived terms

• stytta upp
• stytting

Related terms

• stuttur

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)