strita
Icelandic
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]strita (weak verb, third-person singular past indicative stritaði, supine stritað)
- (intransitive) to toil, to work hard
Conjugation
[edit]strita — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að strita | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
stritað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stritandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég strita | við stritum | present (nútíð) |
ég striti | við stritum |
| þú stritar | þið stritið | þú stritir | þið stritið | ||
| hann, hún, það stritar | þeir, þær, þau strita | hann, hún, það striti | þeir, þær, þau striti | ||
| past (þátíð) |
ég stritaði | við strituðum | past (þátíð) |
ég stritaði | við strituðum |
| þú stritaðir | þið strituðuð | þú stritaðir | þið strituðuð | ||
| hann, hún, það stritaði | þeir, þær, þau strituðu | hann, hún, það stritaði | þeir, þær, þau strituðu | ||
| imperative (boðháttur) |
strita (þú) | stritið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| stritaðu | stritiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að stritast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
stritast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
stritandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég stritast | við stritumst | present (nútíð) |
ég stritist | við stritumst |
| þú stritast | þið stritist | þú stritist | þið stritist | ||
| hann, hún, það stritast | þeir, þær, þau stritast | hann, hún, það stritist | þeir, þær, þau stritist | ||
| past (þátíð) |
ég stritaðist | við strituðumst | past (þátíð) |
ég stritaðist | við strituðumst |
| þú stritaðist | þið strituðust | þú stritaðist | þið strituðust | ||
| hann, hún, það stritaðist | þeir, þær, þau strituðust | hann, hún, það stritaðist | þeir, þær, þau strituðust | ||
| imperative (boðháttur) |
stritast (þú) | stritist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| stritastu | stritisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
stritaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
stritaður | strituð | stritað | stritaðir | stritaðar | strituð | |
| accusative (þolfall) |
stritaðan | stritaða | stritað | stritaða | stritaðar | strituð | |
| dative (þágufall) |
strituðum | stritaðri | strituðu | strituðum | strituðum | strituðum | |
| genitive (eignarfall) |
stritaðs | stritaðrar | stritaðs | stritaðra | stritaðra | stritaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
stritaði | stritaða | stritaða | strituðu | strituðu | strituðu | |
| accusative (þolfall) |
stritaða | strituðu | stritaða | strituðu | strituðu | strituðu | |
| dative (þágufall) |
stritaða | strituðu | stritaða | strituðu | strituðu | strituðu | |
| genitive (eignarfall) |
stritaða | strituðu | stritaða | strituðu | strituðu | strituðu | |
Derived terms
[edit]- strit (“toil, hard work”)
Old Norse
[edit]Etymology
[edit](This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Verb
[edit]strita
- (transitive) to drag with difficulty
Conjugation
[edit]Conjugation of strita — active (weak class 2)
| infinitive | strita | |
|---|---|---|
| present participle | stritandi | |
| past participle | stritaðr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | strita | stritaða |
| 2nd-person singular | stritar | stritaðir |
| 3rd-person singular | stritar | stritaði |
| 1st-person plural | stritum | strituðum |
| 2nd-person plural | stritið | strituðuð |
| 3rd-person plural | strita | strituðu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | strita | stritaða |
| 2nd-person singular | stritir | stritaðir |
| 3rd-person singular | striti | stritaði |
| 1st-person plural | stritim | stritaðim |
| 2nd-person plural | stritið | stritaðið |
| 3rd-person plural | striti | stritaði |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | strita | |
| 1st-person plural | stritum | |
| 2nd-person plural | stritið | |
Conjugation of strita — mediopassive (weak class 2)
| infinitive | stritask | |
|---|---|---|
| present participle | stritandisk | |
| past participle | stritazk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | stritumk | strituðumk |
| 2nd-person singular | stritask | stritaðisk |
| 3rd-person singular | stritask | stritaðisk |
| 1st-person plural | stritumsk | strituðumsk |
| 2nd-person plural | stritizk | strituðuzk |
| 3rd-person plural | stritask | strituðusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | stritumk | strituðumk |
| 2nd-person singular | stritisk | stritaðisk |
| 3rd-person singular | stritisk | stritaðisk |
| 1st-person plural | stritimsk | stritaðimsk |
| 2nd-person plural | stritizk | stritaðizk |
| 3rd-person plural | stritisk | stritaðisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | stritask | |
| 1st-person plural | stritumsk | |
| 2nd-person plural | stritizk | |
Descendants
[edit]References
[edit]- “strita”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press